door Pauline
Dit nieuwe jaar begon voor mij op een hele positieve manier, vooral na het loslaten van dingen die niet meer passend voelden. Met duidelijkheid over wat ik juist wél in mijn leven wil, heb ik me gericht op nieuwe doelstellingen. Ik was klaar met het moeten rondkomen op bijstandsniveau, én ontevreden over de invulling van mijn dag- en weekindeling. Zoveel interesses en talenten die onbenut werden, het roer moest om!
Volle agenda
Afgelopen jaar heb ik me alleen vrijwilligerswerk verricht, maar dat betaalt mijn rekeningen niet. De laatste maanden heb ik diverse mensen gevraagd of zij niet toevallig een baantje wisten, en warempel: ik bleek opeens overal aan de slag te kunnen. Niks vast, allerlei oproep en inval jobjes, zoals catering klussen, foto-shoots, chauffeuren voor een revaliderende vriendin en verkopen in een winkel. Daarnaast deed ik nog een aantal interviews en presentaties, die net zoals vrijwilligerswerk geen geld opleverden, maar waardoor mijn agenda wel overvol raakte.
Niet de eerste keer
Van teveel tijd om handen liep ik bijna over door de drukte. Ik heb me door mijn enthousiasme te ver laten meevoeren. Geen onbekend terrein voor mij, dit is niet de eerste keer. Telkens komt het neer op het leren stellen en bewaken van mijn grenzen. Best makkelijk gezegd, maar niet altijd even makkelijk uitvoerbaar.
Doe ik wel
Was het maar zo dat ik zelf precies kon bepalen en aangeven wat ik wil en wat ik kan. Ik heb zo lang geen geld verdiend, dat alle beetjes meer dan welkom zijn. Dus heb ik op bijna alles ja gezegd. Doe ik wel, wil ik wel, kan ik wel…? Dus niet. Een catering klus van 14uur kost me dagen om te herstellen. Even ingewerkt worden in twee winkels met tig handelingen per dag, alles manueel (voorraad, kas, omzetten), is slopend. Zeker als je elke dag een andere baan uitvoert en continu moet switchen. Ik werk ook op het Servicepunt van de HVN en daar geven ze al aan dat je een half tot heel jaar voor inwerking nodig hebt.
Over mijn grenzen
Dit alles probeerde ik in slechts 4 weken tijd te combineren. Resultaat: flink over mijn grenzen gegaan! Eigen schuld dikke bult 🙁 Wanneer leer ik het nou eindelijk eens – mijn enthousiasme zien te beheersen? Ik heb het wel steeds sneller door. En zie ook hoe ik (onbewust?) voor mijn eigen falen heb gekozen. Hierop heel lief geattendeerd door een dierbare vriendin.
Mijn eigen woorden
Terugkomend op mijn eigen woorden in mijn vorige blog: ik hou van mezelf, dus ik ga niet meer mee in mijn zelfdestructieve gedrag. Ik laat oude patronen los en geloof dat ik mijn eigen geluk kan realiseren. Ik zal veel strenger moeten zijn in het stellen en bewaken van mijn grenzen. Alles komt goed!
Recente reacties